เสื้อช็อป ปะทะ เสื้อช็อป special NC nomin

#ตีกันโน่มิน

Special NC เพื่อนมึงดื้อต้องดุหน่อย

Nolan’s Part

Riew: เบาหน่อย…แต่ว่านะพรุ่งนี้ไม่มีเรียน

ผมหัวเราะออกมาเบาๆเมื่อเห็นข้อความของไอ้ริวเพื่อนสนิทของจ๊ะจ๋า เมื่อวันที่อบรมตอนเล่นเกมส์ผมตั้งใจทำให้ไอ้ริวเห็น ก็สนุกดีตอนเห็นมันทำท่าอยากรู้อยากเห็นปนอยากช่วยเพื่อนมันให้พ้นจากการถูกผมลวนลาม

 วันก่อนทำท่าจะตีผมพอมาวันนี้ไว้ใจผมขนาดไหนกัน ถึงกล้าปล่อยให้เพื่อนตัวเองมากับคู่อริ แต่ถ้าให้เดานะ จ๊ะจ๋าคงเล่าทุกเรื่องระหว่างเราสองคนให้ไอ้ริวฟังไปหมดแล้ว

“เอาโทรศัพท์กูมาซักที” ไอ้ตัวหัวชมพูที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องของผมว่าออกมา มันแยกเขี้ยวขู่ผมฟ่อๆ 

“กู! ไม่! ให้!” บอกพร้อมเน้นทีละคำเพื่อสื่อว่าผมพูดจริง จ๊ะจ๋าเด้งตัวยืนขึ้น แล้วย่างสามขุมมากระชากคอเสื้อผม 

เสียงกัดฟันกรอดๆบ่งบอกว่าจ๊ะจ๋ากำลังจะฟิวขาด มันง้างหมัดเตรียมจะต่อยผม แต่ผมจับเอาไว้ก่อน

“มึงดื้อนะวันนี้” 

“เสือกไอ้เหี้ย!” 

“ขยันด่าจังวะ” วันนี้จ๊ะจ๋าด่าผมตั้งแต่ตอนที่ไปลากมันออกจากผับ ระหว่างขับรถมาคอนโดมันก็ด่า เข้าห้องมาแล้วมันก็ยังด่า ด่าอย่างเดียวไม่เท่าไหร่หรอก แม่งมือตีนไอ้จ๋าก็ถึงตัวผมด้วย แต่ถ้าถามว่าสนมั้ยก็ไม่อะ 

“คนอย่างมึงมีอะไรให้กูชื่นชม ต้องขอบใจกูด้วยซ้ำที่ยังด่ามึงอยู่” ไอ้ตัวหัวชมพูมันว่าแล้วยิ้มเยาะผม ตอนนี้แขนทั้งสองข้างของจ๊ะจ๋าถูกผมรวบเอาไว้ ผมกระชากแขนมันให้เข้ามาใกล้ๆ 

กลิ่นหอมอ่อนๆที่ผู้ชายส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีกันลอยมาแตะจมูกผม ตอนแรกก็แค่ตั้งใจจะขัดจังหวะมันกับแม่สาวนมโตในผับ เพราะหมั่นไส้ลีลาจีบสาวสุดแพรวพราวของมันเสียเหลือเกิน

หึ!!แพรวพราวแค่ไหนก็เป็นเมียกูอยู่ดี เค้าเรียกอะไรนะ อยู่สูงสุดในห่วงโซ่อาหารใช่มั้ย

“ไอ้เหี้ยโนมึงปล่อย ก้มหน้ามาทำเหี้ยอะไร” จ๊ะจ๋าเบี่ยงหัวหลบริมฝีปากของผม แล้วมันก็ใช้หัวอีกนั่นแหละกระแทกเข้ามาที่ปากของผมจนได้กลิ่นเลือด 

“มึงทำปากกูเลือดออก” ว่าแล้วก็ปล่อยแขนทั้งสองข้างของมันให้เป็นอิสระ แล้วเปลี่ยนไปรวบเอวมันแทน จ๊ะจ๋าทั้งดิ้น ทั้งใช้มือต่อยหน้าผม ต่อยแบบฟันกูหักได้ 

คนเราแม่งก็มีขีดจำกัดของความอดทน ตอนนี้ความอดทนของผมเริ่มลดลงไปทีละนิดตามจำนวนหมัดของจ๊ะจ๋า

“มึงจะตีกับกูใช่มั้ย!! หยุด!!” ผมผลักจ๊ะจ๋าให้นอนลงไปบนโซฟา แล้วตามไปคร่อมมันเอาไว้ ก่อนจะซัดหมัดลงไปบนหน้าของมัน 

“อ่อนว่ะ! กูไม่เจ็บ” จ๊ะจ๋ามาแล้วใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ก่อนจะยักคิ้วใส่ผม

“หึ!!” 

พลั่ก!!

“โนแลน…มึงมันไร้น้ำยา” 

“งั้นจ๊ะจ๋า…ช่วยกูรีดน้ำยาหน่อย” 

“จะทำเหี้ยอะไรออกไป วันนี้กูไม่เมานะอย่าคิดจะมารุ่มร่ามกับกูไอ้เหี้ย” ไอ้ตัวหัวชมพูว่าแล้วดิ้นยุกยิกอยู่ใต้ร่างผม จ๊ะจ๋ามองหน้า,ผมราวกับจะกินเลือดกินเนื้อกันให้ได้ แต่ให้ตายเถอะยิ่งเห็นหน้ามันเป็นแบบนี้ผมยิ่งชอบ น่าย่ำยี

“ไม่เมาก็ดี…อยากลองตอนมึงมีสติ”

“อ…ไอ้โน อื้อ!” ผมประกบปากจูบจ๊ะจ๋าอย่างรวดเร็วในตอนที่มันกำลังจะอ้าปากด่าผม จ๊ะจ๋าขัดขืนผมอย่างรุนแรง ทั้งใช้มือทุบเข้าที่หลังของผม ขาทั้งสองข้างก็พยายามจะทำให้หลุดพ้นจากการถูกทับไว้ 

ไม่เมาแล้วของมันแรงดี

จบพาร์ทของโนแลน

“กูนับแล้ว…มึงจูบคนในผับไปสามครั้ง จับนมเค้าอีกตั้งหลายที” โนแลนว่าทั้งๆที่ยังไม่หยุดคลอเคลียอยู่ที่ปากของผม ผมหัวเสียมากเพราะอยู่ดีๆไอ้เหี้ยนี่ก็บุ่มบ่ามเข้าไปฉุดผมออกมาจากผับ จับผมยัดใส่รถแล้วก็มาทำระยำที่คอนโดของมัน

“เสือกอะไร” ผมว่าแล้วยกมือไปดันหน้าโนแลนให้ออกจากหน้าของผม แต่มันขืนตัวเอาไว้ แล้วรวบแขนทั้งสองข้างของผมเอาไว้เหนือหัว จมูกโด่งเป็นสันคมกดลงบนแก้มของผม จากนั้นมันก็กัดแก้มผมอย่างรุนแรง ใช่ครับมันกัดแก้มผม ลูกอีกเหี้ย!!!

“มึงต้องรับผิดชอบนะจ๋า มึงจูบคนอื่นไปสามครั้งกูต้องได้มากกว่า” โนแลนแม่งทำหน้าตางอแง แล้วก้มลงมาจูบกับผมอีกครั้ง คราวนี้เหมือนมันจะกินปากกินลิ้นผมเข้าไปด้วย เพราะโนแลนทั้งดูดทั้งกัดปากของผมอย่างหยาบโลนและเอาแต่ใจ ผมกัดปากของมันอย่างแรง โนแลนบีบข้อมือของผมแล้วกัดปากผมคืน 

กลิ่นเลือดคาวคละคลุ้งไปทั่วปาก แต่ก็ยังหยุดโนแลนไม่ได้ มันยังคงบรรจงจูบผมแบบนั้นจนผมแทบขาดอากาศหายใจ 

บางทีผมเองก็นึกสงสัยอยู่เหมือนกัน ถ้าคืนนั้นผมไม่เมาจนพลาด เราสองคนจะเป็นแบบนี้มั้ย ทั้งจูบ ทั้งกำลังจะมีอะไรกันอย่างตอนนี้ หรือว่าจะเป็นเรื่องอื่นๆ

 เมื่อก่อนผมกับโนแลนก็แค่คนที่เห็นหน้าก็ต่อยตีกัน ส่วนใหญ่เป็นผมเองที่เริ่มก่อน แต่ก็เพราะโนแลนชอบกวนประสาท ยิ่งหลังจากคืนนั้นมาโนแลนยิ่งชอบหาเรื่องกวนผมตลอดเวลา ความสัมพันธ์แบบนี้มันความสัมพันธ์เหี้ยอะไรวะ คุณสงสัยเหมือนผมมั้ย 

แล้วทำไมผมต้องมานอนให้มันจูบให้มันกอด โนแลนแม่งหน้าด้านหน้าตาย ผมทั้งต่อยทั้งตีทั้งกระทืบมันก็ไม่ยอมหยุด เหมือนยิ่งตียิ่งต่อยมันยิ่งชอบยิ่งอยากทำ อย่างตอนนี้มันจูบผมหนักหน่วงกว่าเดิม

ลิ้นอุ่นไล่เกี่ยวตวัดอยู่ในปากของผม มันใช้ลิ้นของมันแตะลิ้นของผมเบาๆแล้วดูดริมฝีปากล่างของผม มือหนาข้างนึงล้วงเข้ามาในเสื้อยืดสีขาวตัวบางของผม ส่วนอีกข้างก็กอบกุมมือผมเอาไว้

โนแลนลูบไล้ผิวเนื้อใต้ร่มผ้าของจ๊ะจ๋าอย่างเป็นจังหวะเบาๆแต่เร่าร้อน ฝ่ามืออุ่นลากผ่านหน้าท้องของร่างโปร่งแล้วไปหยุดอยู่ที่หน้าอกข้างซ้าย ก่อนจะสะกิดเบาๆที่เม็ดไตสีชมพูอ่อน จุดอ่อนของจ๊ะจ๋าคือตรงนี้

ตอนนี้โนแลนถอนผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากบางของอีกคน เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ติ่งหูก่อนจะเบาลมใส่เบาๆแล้วขบเม้มติ่งหู จนร่างโปร่งเผลอหอบหายใจแรง

“น…โนแลน อย่าดูดคอกูไอ้เหี้ย อ๊ะ!!” ร้องห้ามยังไงโนแลนก็ไม่ฟังผมเลย เอาแต่กัดแล้วก็ดูดคอผมอยู่แบบนั้นจนเริ่มแสบนิดๆ

“ทำไม…ให้กัดคืนเอามั้ยล่ะ” เหมือนมึงพูดกับคอกูอะ หน้าไม่มองมองแต่คอ

“โนแลนมึงถอดเสื้อกูตอนไหนเนี่ยไอ้เหี้ย!” 

“จ๊ะจ๋าอย่าทุบหลังกู” โนแลนว่าแล้วจับมือผมไว้อีกครั้ง มันลากลิ้นลงมาที่หน้าท้องของผมแล้วขบกัดเหมือนท้องผมเป็นขนมอะไรสักอย่าง ตอนนี้มันปล่อยมือผมให้เป็นอิสระอีกครั้ง ทันทีที่มันปล่อยมือผม ผมก็กระชากหัวมันทันที แต่คิดว่าคนอย่างโนแลนสนมั้ยก็นั่นแหละมันไม่สนใจ ซ้ำยังปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผมออก แล้วก้มลงไปใช้ปากรูดซิบลง

มือหนาดึงกางเกงผมลงไปจนถึงตาตุ่ม เวลานี้ร่างกายของผมเหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีขาว โนแลนเงยหน้าขึ้นมายักคิ้วใส่ผม ผมดิ้นหนีแต่มันก็จับขาผมเอาไว้ จะต่อยมันก็หลบ 

โนแลนกัดแก่นกายของผมผ่านอันเดอร์แวร์ ลิ้นซนลากผ่านจนผมแทบขาดใจ ปากหนากัดขอบพันธนาการตัวสุดท้ายบนร่างกายของผมออก 

“ว้าว~~มันแข็งนะเดี๋ยวกูช่วย” โนแลนครอบปากอมแก่นกายของผม ความอุ่นร้อนของปากทำให้ผมเผลอจิกเท้า 

“โน…”

“ฮือ!!!!” ยิ่งร้องโนแลนก็ยิ่งดูดดึงส่วนหัวแรงขึ้นจนผมต้องจิกหัวมันแล้วกดค้างไว้แบบนั้น บางครั้งก็เผลอสวนสะโพกกลับไป 

“ม…ไม่ไหว ไอ้เชี่ยโนอื้อ~~~” ปากก็ดูดส่วนนั้นของผมขึ้นลง มือของมันก็คอยเล่นกับหน้าอกทั้งสองข้างของผมจนผมแทบบ้าตาย เมื่อผมทำท่าว่าจะเสร็จโนแลนก็ถอดริมฝีปากออกมา

ตอนนี้ตัวผมอ่อนปวกเปียกและสติเริ่มเลือนลาง ไม่เคยให้ใครออรัลให้เลยจริงๆ ความรู้สึกมันดีมากๆทั้งๆที่ไม่ควรรู้สึกเพราะคนที่ทำให้เป็นอริกันแท้ๆ 

“โนแลน~~~มันค้าง” 

“แล้ว??” คนบนร่างตีหน้ามึนแล้วทำเป็นหันไปสนใจอย่างอื่น 

“อื้อ~~~” ผมไม่คิดจะง้อมันหรอก โลกสวยด้วยมือเราไม่เคยได้ยินหรอครับ โนแลนมองการกระทำของผมอย่างอึ้งๆแล้วจับมือผมเอาไว้ราวกับต้องการห้าม 

มันยกตัวผมให้ไปนั่งตัก

“แบบนี้มันไม่เสียวหรอก…ต้องแบบนี้” ความเย็นจากเจลหล่อลื่นสัมผัสเข้าที่สะโพกของผม รู้สึกเหมือนมีอะไรกำลังดุนดันอยู่ 

“น…โน กูเจ็บ” เจ็บเหมือนมีคนมาฉีกร่างของผม โนแลนพยายามดันมันเข้ามาในตัวของผม แม่งก็ลูกครึ่งอังกฤษนี่นาพ่อก็คงให้มาเยอะสินะ 

“จ๋ากูขอโทษนะแต่กูทนไม่ไหวแล้ว” โนแลนว่าแล้วรู้รั้งแก่นกายของผมขึ้นลงจนเกือบเสร็จ แต่จู่ๆมันก็ใช้มือปิดรูเอาไว้ไม่ให้ลูกๆของผมออกมาดูโลก โนแลนใช้ช่วงที่ผมกำลังเคลิ้มดันของมันเข้ามาจนผมรู็สึกคับแน่นไปหมด ทั้งจุกทั้งแน่น อิเหี้ย!!ผมดันตัวโนแลนออกมาก็จับตัวผมกดลงมานั่งทับจนมิดด้าม 

โนแลนจับผมให้โก้งโค้งอยู่บนโซฟาส่วนมันก็อยู่ข้างหลัง เราสองคนยังคงเชื่อมกันอยู่แบบนั้น โนแลนใช้มือข้างนึงกอดรัดผมเอาไว้ให้พิงอกมัน ปากก็ประกบกันไว้ก่อนที่มันจะเริ่มขยับเอวช้าๆ เจ็บฉิบหาย!!

“เจ็บ อื้อ!!” จากที่ขยับช้าๆมันก็เปลี่ยนเป็นจังหวะที่เร็วขึ้นเรื่อยๆ เร็วจนผมหายใจไม่ทัน ถูกรุกล้ำทั้งข้างหน้าจากมือของมันและข้างหลังที่ถูกกระแทกเอากระแทกเอา จากความเจ็บก็เริ่มเปลี่ยนเป็นรู้สึกดี หงุดหงิดตัวเองที่ดันรู้สึกไปกับสัมผัสของโนแลน

“จ๋าครับ…โนไม่ไหว” มันว่าแล้วขยับสะโพกเร็วจนผมตั้งรับไม่ทัน หวังว่าห้องนี้จะเก็บเสียงเพราะโนแลนรุนแรงมากจริงๆ 

พรึ่บ!!

ร่างหนาจับเจ้าของร่างโปร่งให้นอนหงาย ก่อนที่เขาจะยกขาของอีกคนพาดบ่าเอาไว้ แล้วขยับสะโพกอีกครั้ง ทุกครั้งที่ขยับคนใต้ร่างของเขาจะบิดเร้าร่างกายเพราะความเสียวจนเองก็อดไม่ได้ที่จะกระแทกเอวลงไปแรงๆ 

จ๊ะจ๋าไม่ได้ครางออกมาจนน่ารำคาญ กลับกันส่วนมากมีแค่เสียงหอบหายใจและหน้าตาของอีกคนเท่านั้นที่ยั่วอารมณ์ของโนแลนได้เป็นอย่างดี เหมือนเส้นความอดทนของโนแลนขาดลงจนต่อไม่ติด เพราะเขารังแกจ๊ะจ๋าอย่างเต็มที่ ส่วนฃ่างที่ยังคงขยับอยู่ ปากก็ดูดดึงอกสีชมพูอ่อนนั่นสลับไปมา

นิ้วชี้และนิ้วกลางส่งเข้าไปในปากของคนที่นอนครางอยู่ใต้ร่างเขา จ๊ะจ๋าอาจจะไม่รู้ตัวหรอกว่าทั้งดูดทั้งกัดนิ้วของโนแลนไว้นานแค่ไหน ยิ่งเห็นยิ่งชอบถ้าเป็นของเขาแทนนิ้วคงดีกว่านี้

“อ๊า~~~โนแลน” ดวงตาสีนิลคลอไปด้วยน้ำตา น่ารังแก น่ารังแก น่ารังแก “อย่าขยับแรง” 

“แล้วให้ขยับยังไง แบบนี้หรอ” น้ำเสียงกระเส่าว่าออกมาแล้วแกล้งขยับสะโพกช้าๆ เข้าสุดออกสุดอยู่แบบนั้นจนคนที่บอกให้ขยับช้าๆต้องขมวดคิ้วอย่างคนที่ไม่พอใจ

“ไม่เอา…” 

“แล้าเอาแบบไหน ทำเองมั้ยคะ” ไม่ว่าเปล่าแต่โนแลนพลิกตัวไปอยู่ข้างล่างแล้วให้ร่างโปรงอยู่ข้างบน “จ๊ะจ๋าควบม้าให้โนหน่อย”  

“อื้อ…” จ๊ะจ๋าขยับขึ้นลงอย่างเก้ๆกังๆ แต่นั่นก็ดูน่ารักดี ผิวขาวๆตอนนี้แดงระเรื่อจนดูน่ากิน ตอนเมาก็ว่าดีแล้ว แต่ตอนไม่เมานี่โคตรดี ถึงตอนแรกจะเจ็บตัวไปหน่อยแต่ตอนนี้จ๊ะจ๋ากำลังเป็นลูกแมว 

“อ่า…จ๋า” จ๊ะจ๋าหลับตาพริ้ม แล้วครางออกมาเบาๆไม่ใช่ภาษาไทยแต่เป็นภาษาญี่ปุ่น เสียงแหบน่าฟังกับภาษาญี่ปุ่น 

โนแลนจับให้จ๊ะจ๋านอนลงดังเดิม คราวนี้เขาขยับสะโพกเร็วขึ้นจนคนใต้ร่างหัวสั่นหัวคลอน

“น…โน” ร่างโปร่งเกร็งกระตุกสองสามครั้งแล้วปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาจนเลอะหน้าท้อง ไอ้เชี่ยแม่ง!!เสียงจ๊ะจ๋าเรียกชื่อตอนเสร็จมันหลอนหูจริงๆ โนแลนแกล้งขยับเอวช้าๆ คนโดนแกล้งกระตุกจนเด้งตัวขึ้นมากอดซบร่างหนาเอาไว้ โนแลนก็เสร็จเหมือนกันแต่ยังคงคาเอาไว้แบบนั้น

คิดว่าครั้งเดียวคงไม่พอและตอนนี้จ๊ะจ๋าสติเตลิดไปไกลมาก จะว่าฉวยโอกาศก็ได้แต่เขาจะทำจนกว่าจ๊ะจ๋าจะได้สติแล้วถีบเขาออก 

“อื้อ…ไอ้เชี่ยโนเปลี่ยนถุงก่อน” 

หึ!!ก็นึกว่าจะด่า

Talk: พอเถอะเราแบบแงง~~~~พอแล้ว ช้านไม่ไหวแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ค่อยเก่งจริงๆ ถ้าไม่สนุกอย่าด่าอย่าสาปแช่งเรานะเราพยายามแล้ว หวังว่าทุกคนจะสนุกที่ได้อ่าน เอ้ววววว สุดท้ายนี้เขินจริงๆค่ะไม่เคยกล้าแต่งNCคู่โน่มินเลย แต่ด้วยอำนาจของกด1และทีมนายริวเราสามารถทำได้ 

PS. ครั้งหน้าสัญญาว่าจะเอาให้ดีกว่านี้